Sprawcą choroby jest bakteria zaliczana do promieniowców. Jest to choroba rzadko występująca w Polsce, pojawia się głównie w rejonach o monokulturowej uprawie warzyw korzeniowych i roślin okopowych (np. marchew, ziemniaki, burak, brukiew, rzodkiew). Głównym źródłem zakażenia jest gleba, a także obornik spod zwierząt skarmianych zakażonymi burakami, marchwią lub ziemniakami. Patogen z łatwością przezimowuje w szczątkach roślin, również chwastów, które nie są dla niego typowymi gospodarzami.
Choroba zwykle występuje w większym nasileniu na glebach lekkich, suchych, alkalicznych, świeżo wapnowanych, po okresie suchej, upalnej pogody. Do typowych objawów parcha należą skorkowaciałe wzniesienia i spękania powierzchni korzeni (Fot.1). Porażone buraki nie powinny stanowić karmy dla zwierząt, których obornik będzie przeznaczony do nawożenia gleby dla upraw roślin korzeniowych i okopowych, ponieważ może  to doprowadzić do porażenia kolejnych plonów.